Το αστροσκάφος είχε ήδη αγγίξει το σημείο που η βαρυτική δύναμη του ηλίου δεν είχε καμία επίδραση πάνω του.Eίχε επίσημα ταξιδέψει πάνω από 16.81 τεράμετρα, χρησιμοποιώντας τη βαρυτική έλξη του Δία και του Κρόνου και κατευθυνόταν προς το νέφος Oort με τελικό προορισμό το A Κενταύρου. Το ημερολόγιο έγραφε 21 Γενάρη 20ΧΧ μ.Χ και ο Κ. ανυπομονούσε να απομακρυνθεί από το ηλιακό σύστημα, από το σπίτι του, τον μικρό μπλε πλανήτη και όλα εκείνα που τον απογοήτευσαν και τον έστειλαν στην αστρική εξορία.Μια εξορία που ίδιος είχε επιλέξει για τον εαυτό του, σαν ύστατη μορφή σωτηρίας. Τα "ζόμπι", οι "καμμένοι εγκέφαλοι", οι κουλτουριάρηδες και οι φωστήρες της επιστήμης, που επί χρόνια δεν του επέτρεπαν να βρίσκεται στο απυρόβλητο, βρισκόταν πλέον πολύ μακρυά.Eίχε σιχαθεί τον ελιτισμό και την ξιπασιά τους, το ύφος τους και τα πτυχία τους.Κατά βάθος ένοιωθε βέβαια να τον δηλητηριάζει εκείνο το απαίσιο αίσθημα κατωτερότητας, αλλά είχε καταφέρει να μην το αφήσει να φανεί.Kάθε φορά όμως η εσωτερική πάλη ήταν ολοένα και πιο δύσκολη.
Καθώς κοιτούσε το απέραντο τίποτα από το θόλο του αστροσκάφους, βιώνοντας την άπειρη μοναξιά μετά από τόσα χρόνια κλεισμένος σαν σε μπουκάλι στο πέλαγος, ένοιωσε επιτέλους ελεύθερος...περήφανος για τον εαυτό του...ολόκληρος. Μία σκέψη μόνο του είχε απομείνει και αντηχούσε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του μυαλού του με ένταση:
"...όλα τα τα "καμμένα μυαλά", όλα τα "ζόµπι" ας µείνουν στο µουχλιασµένο κόσµο τους, γιατί θέλει κότσια για να κοιτάξεις κατάματα το φως του άγνωστου και του καινούργιου ..."
Απομακρύνοντας το βλέμμα του από το διάστημα, κινήθηκε προς το εσωτερικό του σκάφους.Ένοιωθε χαρούμενος.Κανένας δεν μπορούσε να τον αγγίξει πλέον.Άνοιξε μια μπύρα που φυλούσε επί 35 χρόνια για αυτή τη στιγμή και καταπιάστηκε να λυγίσει ένα κουτάλι.Μακάρι ο μοναδικός του φίλος Γιούρι να τον έβλεπε...
Επί της ουσίας.
Η πρώτη μου αντίδραση τη Δευτέρα που είδα το περιοδικό ονλάϊν (στη συνέχεια το αγόρασα για μαζοχιστικούς λόγους) ήταν μόνο θυμός.Οι τεμπέληδες,απατεώνες Έλληνες της παρακμής που κατάφεραν να καταστρέψουν μέσα σε 2000 χρόνια ότι είχαν δημιουργήσει οι πρόγονοι (δεν θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω την κοτσάνα του γερμανού αρθρογράφου, δικαίωμά του να γράφει ότι γράφει).Ο θυμός όμως είχε να κάνει περισσότερο με το ότι ένα τόσο άσχημο δημοσίευμα(->κερασάκι στην τούρτα δημοσιευμάτων εδώ και πολύ καιρό) κάνει τη ζωή όσων ζούμε και εργαζόμαστε στη Γερμανία πιο δύσκολη. Είναι γεγονός ότι έχουμε γίνει ο στόχος κριτικής και αρνητικών σχολίων, είτε φταίμε προσωπικά είτε όχι, καθώς στα μάτια του καθημερινού Γερμανού, είμαστε οι εκπρόσωποι της χώρας μας στη Γερμανία.Δεν νομίζω κάποιος από εσάς να γουστάρει να απολογείται και να αναλύει 500 φορές τη μέρα σε κάθε Γερμανό, ότι παπαριά διαβάσει στην Bild,Stern,Focus κτλ.Είναι κουραστικό, βαρετό, αηδία σκέτη…απλά. Θα συμφωνήσω κατά κάποιο τρόπο με τον xberliner με μια διαφορά.Οι Γερμανοί δεν περίμεναν το Φόκους για να μας πουν τεμπέληδες, πέραβρέχει και καλοπερασάκηδες.Όλα αυτά τα ξέρουν εδώ και χρόνια, αλλά δημοσιεύματα σαν κι αυτό ενισχύουν, εντυπώνουν και κάνουν αθάνατα στερεότυπα σαν τα παραπάνω, που πολλοί από εμάς εδώ προσπαθούν να διαψεύσουν.Παρενθετικά, όταν πρωτοήρθα, λόγω της καταγωγής μου έπρεπε να δουλέψω στα εργαστήρια σαν τον σκύλο για να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας και δεν υπερβάλλω.
2η αντίδραση
Σήμερα είδα το φως.Η κατάσταση έχει όπως έχει (χάλι μαύρο), η ελευθερία του τύπου είναι δεδομένη και ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, όπως και ο κάθε Γερμανός σε μένα κοκ (πλέον για μερικά σχόλια εφαρμόζω ότι κάνει ο ερμής στη φωτό του Ζαχαριάδη). Δεν χρειάζεται κάποιος να μπει στη διαδικασία υπερανάλυσης ή πολεμικής με τους Γερμανούς, ποιός την έχει μεγαλύτερη, ποιός χρωστάει σε ποιόν, ποιός είναι ο εκλεκτός λαός και αν κρύβονται προβοκάτσια και συμφέροντα από πίσω.
Πρέπει (και το λέω και στον εαυτό μου) να σταματήσουμε το πολύ μπλαμπλά και τις εκθέσεις ιδεών και να σηκώσουμε τα μανίκια ψηλά και να πιάσουμε ο καθένας δουλειά μπας και σάξει η ψαροκώσταινα. Όχι για να αποδείξουμε το οτιδήποτε στους Γερμανούς και στον οποιοδήποτε, αλλά μπας και περισώσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια δίχως τις γκρίνιες και τα κόμπλεξ μας και μπας και σκοτώσουμε τον καρκίνο και τη μαυρίλα που μας κουβάλησε η γενιά της μεταπολίτευσης.
Συγνώμη για την υπερσεντονάρα αλλά βαριέμαι να γράψω ποστ
Δικός σας
Βιολόγος"
ΥΓ.Μπορεί τις προηγούμενες μέρες να κυκλοφορούσα στους διαδρόμους των εργαστηρίων με τα νεύρα σπασμένα από τους Γερμανούς και τα δίχως έλεος πειράγματα αλλά μην ξεχνιόμαστε.Οι Γερμανοί μας έδωσαν αυτό: