KΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ: June 2010

Disclaimer.ΔΕΝ ακολουθεί κάτι σχετικό για :

- τις καλύτερες offshore τράπεζες στα τσάνελ άιλαντς
- ποστ-γιουροβύζον
- τους κακοί εβραίοι
- τα ψίχουλα του Μαντέλη/Τσοχατζό/κτλ
- τις συνιστώσες του σύριζα

Πρόσφατα όπως μας ενημερώνει ο Ελεύθερος Νευρώνας στο άρθρο του"Βελονισμός:όταν η εναλλακτική ιατρική γίνεται mainstream" και ο Vagelford στο άρθρο του "Βελονισμός, μία non-treatment" δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στο Nature Neuroscience με έναν πολύ ενδιαφέροντα συσχετισμό ανάμεσα στην υπόθεση και το συμπέρασμα της μελέτης.Στο περιθώριο αυτών των αντιδράσεων υπήρξε κι ένα άρθρο στην Ελευθεροτυπία με τίτλο "Ο βελονισμός δεν είναι ψευδοθεραπεία", που όπως θα δούμε απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα.

Η μελέτη

Διαβάζοντας το άρθρο της Goldman et al. καταλαβαίνω τα εξής απλά πράγματα (αν και διατηρώ κάποιες τεχνικής φύσεως αμφιβολίες για την ανάκτηση των δειγμάτων και την ποσοτικοποίησή τους και κατά πόσο οι συγκεντρώσεις που προσδιορίστηκαν, αντικατοπτρίζουν την in vivo κατάσταση του εξωκυττάριου χώρου):

1. Η αδενοσίνη παίζει κάποιο ρόλο στην ανακούφιση του πόνου επιδρώντας στο περιφερικό νευρικό σύστημα και ρόλο σε αυτή τη λειτουργία παίζει ο Α1 υποδοχέας της αδενοσίνης.

2.Το ερέθισμα του πόνου σε ποντίκια προκαλεί την έκκριση της τριφωσφορικής αδενοσίνης - ΑΤΡ.

3.Αν χορηγηθούν ουσίες (deoxycoformycin) που επιτρέπουν την εξωκυττάρια συσσώρευση αδενοσίνης, μπλοκάρωντας συγκεκριμένα μεταβολικά μονοπάτια, τότε επιμυκήνεται ο χρόνος ανακούφισης από το ερέθισμα του πόνου.

Η κοτσάνα

Δυστυχώς κάποιοι ερευνητές στην ηλικία των 20 ετών με corresponding author στο άρθρο τη μάνα τους και διευθυντή του τμήματος στο οποίο ανήκουν τον πατέρα τους, χρησιμοποιούν το σύστημα και τα ΜΜΕ για μια δημοσίευση σε ένα από τα καλύτερα περιοδικά με τον πιο καλό τρόπο...μπαίνοντας στην γκρίζα ζώνη της ψευδοεπιστήμης. Το θεμέλιο του άρθρου είναι ότι χρησιμοποιώντας τον βελονισμό, πιο συγκεκριμένα βελόνες τις οποίες περιέστρεφαν, προκάλεσαν πόνο στα ποντίκια και παρουσιάστηκαν τα άνωθεν αποτελέσματα...Άρα...Ο βελονισμός που υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιείται δια πάσα νόσο και μαλακία , στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιήθηκε για να προκαλέσει πόνο ώστε να "αποδειχθεί"ότι μπορεί να δράσει κατά του πόνου δηλαδή ως αναλγητικό.Εδώ βλέπω ένα πρόβλημα σύνδεσης αιτίας και αιτιατού, άπειρο μπέρδεμα αλλά ας πάμε παρακάτω.

Πιο αναλυτικά στη μελέτη προκλήθηκε αυξημένη ανοσολογική ευαισθησία σε ποντίκια χρησιμοποιώντας ανοσοενυσχιτικά (CFA) για να έχουν έντονη αντίδραση στο ερέθισμα του πόνου.Εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν οι βελόνες κοντά στο γόνατο των ποντικών (σημείο Zusanli στο βελονισμό), λήφθηκε δείγμα από την περιοχή με τη χρήση καθετήρα μικροδιάλυσης και παρατηρήθηκε αύξηση της αδενοσίνης (καθώς και του ATP και των υπόλοιπων μεταβολικών παράγωγών του) για 30 λεπτά κοντά στην περιοχή που εισήχθη η βελόνα.
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι γνωστά και ένα άρθρο που δείχνει ότι η αδενοσίνη ρυθμίζει την αντίδραση στον πόνο σε γειτονικά νεύρα και παράγεται κατά τη φλεγμονή δεν θα είχε φτάσει σε ένα περιοδικό με τόσο υψηλό impact factor αν δεν είχε βάλει μέσα τη λέξη κλειδί...τον βελονισμό.

Αλλά, wait for it, wait for it...το αστείο είναι ότι το σημείο βελονισμού που χρησιμοποιείται στο άρθρο, το λεγόμενο ως Zusanli, έχει σχέση με την "ίαση" στομαχικών διαταρραχών, διάρροιας, μπέρι-μπέρι κτλ ενώ στο άρθρο δεν φαίνεται πουθενά πώς το μπήξιμο της βελόνας στο σημείο Zusanli αλλάζει το τσι και την ενέργεια κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει το αποτέλεσμα που προτείνουν οι Κινέζοι ότι έχει εδώ και 2000 χρόνια.Βέβαια είναι γνωστό πώς όπου και να χωθεί μια βελόνα, ακόμα και να μην έχει σχέση με μεσημβρινούς (meridians) και τσι όπως διατείνονται οι βελονιστές, προκαλείται τοπική αναλγητική δράση κατά την περιστροφή της βελόνας ίδια με το να χωθούν οι βελόνες στα "σωστά" σημεία. Το άρθρο του Nature ουσιαστικά μόνο κάτι τέτοιο μπορεί να αποδείξει κι όχι κάποιον συσχετισμό με τσι, μεσημβρινούς και πραγματικό αποτέλεσμα διαφορετικό από το placebo ή τον βελονισμό σε τυχαία σημεία. Το αστείο είναι ότι ακόμα και να χρησιμοποιήσεις οδοντογλυφίδες, δίχως καν να διαπεράσεις το δέρμα, το αναλγητικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο (acupuncture for bad backs:even sham therapy works)?

Οπότε η λογική αλυσίδα της υπόθεσης του άρθρου:

πόνος ή πάθηση ->βελονισμός στους μεσημβρινούς και χειραγώγηση της "ενέργειας" -> θεραπεία
είναι διαφορετική από αυτό που δείχνουν τα δεδομένα και τα γεγονότα

φλεγμονή -> προκαλώ πόνο με βελόνα την οποία περιστρέφω αν και το με τί τρυπάω, αν τρυπάω και πού τρυπάω δε φαίνεται να παίζει κανένα ρόλο -> αναλγητική δράση μίας ουσίας στο σημείο εφαρμογής του πόνου για 30 λεπτά τοπικά σε ποντίκια και δεν έχουμε ιδέα αν ο μηχανισμός είναι ο ίδιος στους ανθρώπους.

'Αρα πώς μπορεί ένα άρθρο να διαφημίζεται τόσο έντονα από τα μέσα, τη στιγμήπου περιέχει άπειρη σπέκουλα, συνδέει τα ασύνδετα με τραγικό τρόπο και χρησιμοποιεί ως όχημα τη γενική χρήση ενός όρου, αυτον του βελονισμού, ώστε να τον εισάγει ως κάτι το επιστημονικά αποδεκτό στο ειδικό πλέον ? Αυτό ας το απαντήσετε εσείς καθώς ίσως να βολεύει η "αγιοποίηση" του βελονισμού, των ανατολίτικων μυθολογικών προσεγγίσεων και άλλων αλχημιών σε σχέση με τα φάρμακα της σατανικής φαρμακοβιομηχανίας εκεί έξω.

Από σχόλιο σε άλλο μπλογκ

"A joke was told some years ago about a man presenting to an old backwoods dentist with a throbbing pain in one of his teeth. The old dentist couldn’t find any reason for the pain. So he hit the patient’s toe with a hammer and asked, “How does your tooth feel now?” I guess those old country dentists used acupuncture and didn’t even know it."

Μία σκέψη

Στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας ο συντάκτης υποστηρίζει ότι ο εμβολισμός μπορεί να είναι η λύση για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου. Απαντάω με ατάκα του Gorski "Woo poisons the real science it touches."

Παλιό μου σχόλιο για τον βελονισμό

Φυσικά ο βελονισμός έχει μία παράδοση 2000 χρόνων και το σέβομαι ως κομμάτι της κινέζικης ιστορίας και λαογραφίας, αλλά πώς μπορώ να εμπιστευθώ κάτι που γενικεύει την εποχή που μιλάμε πλέον για στοχευμένη γονιδιακή θεραπεία και για φάρμακα υποκυτταρικής κλίμακας, δίχως να λαμβάνει υπ΄όψιν τα διαφορετικά ανατομικά, βιοχημικά, φυσιολογικά κτλ χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή? Και μου φαίνεται και περίεργο πόσο πετυχημένοι ήταν οι Κινέζοι βελονιστές τη στιγμή που στην αρχαία Κίνα ήταν ανίερο να παίξουν το ρόλο του ανατόμου με πτώματα... Φυσικά μπορώ να δεχτώ ότι ο βελονισμός μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο λόγω της έκκρισης ενδορφινών και κατεχολαμινών (Amanzio et al, 2001, Staud et al 2006) και να έχει κάποιο Placebo αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως η εναλλακτική και «καθαρή» λύση απέναντι στα «κακά» χημικά των σατανικών φαρμακοβιομηχανιών. Ας μην ξεχνάει κανείς ότι ελέω πολιτικής ο Μάο προωθούσε τον βελονισμό έναντι της δυτικής ιατρικής ως ένα μέσο άσκησης προπαγάνδας, παρουσιάζοντας τους Κινέζους βελονιστές ως πρωτοπόρους έναντι των ιμπεριαλιστών γιατρών.

«Ένα από τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα (διότι ζώο είναι αναμφίβολα και ο άνθρωπος) είναι η ανάγκη της γνώσης για χάρη της γνώσης. Πολλά ζώα εκδηλώνουν περιέργεια, αλλά η περιέργεια αυτή δεν είναι για τα ίδια παρά μία πλευρά της διαδικασίας προσαρμογής. Ο άνθρωπος διψάει για μάθηση. Για πολλούς ανθρώπους, μάλιστα, αν κάποιος είναι προικισμένος με την ικανότητα να μαθαίνει τότε έχει υποχρέωση να μάθει. Κάθε κομμάτι γνώσης, οσοδήποτε μικρό, οσοδήποτε άσχετο με την πρόοδο ή την ευημερία μας, αποτελεί μέρος μιας ολότητας. Σε τούτη την ολότητα συμμετέχει ο επιστήμονας. Το να γνωρίζεις πραγματικά τη μύγα σημαίνει ότι κατέχεις ένα κομματάκι του μεγαλείου της Γνώσης. Αυτή είναι η πρόκληση και η χαρά της επιστήμης.» Του V. Dethier από το βιβλίο “To Know A Fly”, παράθεση από την μετάφραση του βιβλίου “Why people believe weird things” του Μichael Shermer.