Η Βιομηχανία παραγωγής του εφήμερου

«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»

Β. Πατουλίδου(Αθλήτρια και πολιτικός)

Οι ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου τελείωσαν σήμερα κάνοντας ενδεχομένως μερικούς να ξεφυσούν από ανακούφιση, άλλους να προσπαθούν να κρυφτούν και μερικούς να κουνάνε αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Από πλευράς αγωνιστικού καταφέραμε να βρεθούμε στην 59 θέση με 2 ασημένια και 2 αργυρά μετάλλια ανάμεσα στη Λιθουανία και το Τρινιντάντ, γεγονός που δεν βρίσκεται σε ακολουθία με τα 13 μετάλλια του Σίδνεϋ και τα 16 μετάλλια των Αθηνών. Βέβαια καταφέραμε να πάρουμε το χρυσό μετάλλιο στο ντόπινγκ, στην έξαρση ευθυνοφοβίας, στην αλλαζονική στάση παραγόντων (ελληνάρας Ισίδωρος σύζυγος Ντόρας) και αθλητών και φυσικά στην λατρευτή μας συνομωσιολογία (ότι οι κουτόφραγκοι θέλουν το κακό μας). Στον απόηχο της διοργάνωσης, της «γιορτής» του αθλητισμού σε μια χώρα με μαγνητοσκοπημένες τελετές έναρξης, αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση και καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και τη χαμένη Εθνική Περηφάνεια© και παρατηρούμε κυνικά ή «έκπληκτοι» την επιστροφή των αθλητών και την ενεργοποίηση του Κράτους Τιμωρού.

Συγκεκριμένα περιορίζονται οι μονιμοποιήσεις στο Δημόσιο, θεσμοθετούνται αυστηρότερες ποινές, καταργείται το δικαίωμα των αθλητών να εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τιμωρείται ως κακουργηματική πράξη η παρακώλυση του ελέγχου των αθλητών και λοιπά «σκληρά» αντίμετρα, τα οποία όμως δείχνουν τη σπασμωδική αντίδραση τύπου «όλα στο φως» και «μαχαίρι στο κόκκαλο» παρόλο που και η ζημιά έχει ήδη γίνει. Βέβαια αυτό είναι κάτι αναμενόμενο και τυπικό καθώς όταν οι ίδιοι κυβερνητικοί μανδαρίνοι έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τους Πρωταθλητές σε κατάσταση Εθνικής Περηφάνειας© μετά από τις «περίεργες» επιτυχίες τους, ουδέποτε σκέφτηκαν να προστατεύσουν το χώρο προληπτικά από την ελληνική μαφία της ντόπας αλλά προτίμησαν να κερδίσουν επικοινωνιακά μόρια, νίπτοντας τα χέρια τους κατόπιν εορτής. Είναι το ίδιο Κράτος (προσοχή δεν αναφέρομαι σε κόμματα) άλλωστε που άφησε τους Τζέκους και Ιακώβου να αλωνίζουν και έτρεχε να καλύψει τους Κεντέρη-Θάνου για να μην «γίνουμε ρεζίλι». Όλα αυτά φυσικά βόλευαν τότε και είχαν τη πλήρη στήριξη όλων μας, που τους είχαμε καθίσει στον θρόνο τους στον Όλυμπο της Εθνικής Τελείωσης. Κάποια στιγμή όμως τα ψέμματα τέλειωσαν, όπως και η περίοδος χάριτος και μάθαμε ότι πρέπει κάποια στιγμή να παίζουμε με τους κανόνες του παιχνιδιού χωρίς να γκρινιάζουμε ότι μας πολεμάνε.

Βέβαια όλα αυτά δείχνουν κάτι ενδεικτικό της ελληνικής σκέψης, όσον αφορά το σχεδιασμό και τη στρατηγική πολλών πρότζεκτς. Στην πρώτη μικρή επιτυχία λοιπόν του «μαγαζιού», αυτή διογκώνεται υπερβολικά δημιουργώντας πλασματικές προσδοκίες ενώ τα διάφορα παπαγαλάκια/παράγοντες/αυλικοί στοχεύουν στο γρήγορο κέρδος και το αρπακολλίστικο χώσιμο στο «παιχνίδι» με επικοινωνιακά τρικ. Άλλο χαρακτηριστικό είναι η απουσία μακροπρόθεσμων στόχων και η επένδυση στην εικόνα και τον «θόρυβο» παρά στην σκληρή δουλειά με αρχικά ρεαλιστικούς και σχετικά «ταπεινούς» στόχους. Ο σκοπός, που αγιάζει τα μέσα άλλωστε, είναι η κορυφή πάσει θυσία, ακόμη κι αν χρειαστεί να θυσιαστεί μια γενιά αθλητών και ο Εθνικός Εγωισμός© μας. Αλλά φαίνεται να ξεχνάμε ότι όταν φτάσεις στην κορυφή πολύ γρήγορα, δια της πλαγίου οδού, το ρίσκο στο τυχοδιωκτικό αυτό παιχνίδι είναι πολλαπλάσιο και η πτώση γρήγορη, άσχημη και αδυσώπητη.

Δεν έχουμε ανάγκη πλέον από ήρωες που θα διατυμπανίζουν στον κόσμο ότι είμαστε οι σκληροί μαχητές του Τσώρτσιλ (οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες κτλ), οι γεννήτορες του πολιτισμού και αυτοί με τα ανώτερα γονίδια, που θα μας κατατάξουν ανάμεσα στους εκλεκτούς. Επίσης δεν έχουμε ανάγκη από έκπληκτους, αυτο-θυματοποιημένους απατεώνες (Χαλκιά) που πιάστηκαν επ΄ αυτοφώρω και προσπαθούν να φανούν ως θύματα πλεκτάνης και σαμποτάζ. Έχουμε ανάγκη να κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό και ίσως να δούμε αυτή την πολυπόθητη και διαφημισμένη κάθαρση. Να αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και το πιο βασικό να σταματήσουμε να φοβόμαστε την αποτυχία. Τέτοια πρότυπα έχουμε ανάγκη κι όχι θερμόαιμους «Ληονάϊντας» που θα παττάξουν τους εχθρούς του Ελληνισμού. Ελπίζω ότι θα πάρουμε το μάθημά μας την επόμενη φορά επί της ουσίας κι όχι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τρόπους πώς να καλυτερεύσουμε τα κόλπα και τις απατεωνιές για να ξεγελάσουμε όλους τους κακούς που θέλουν "να μας κάνουν κακό". Ας αρχίσουμε επιτέλους να παίζουμε καθαρά κι όχι απλά για να αλληλοϊκανοποιούμαστε με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, όποτε θα αποδεικνυόμαστε λαμογιότεροι του λαμόγιου. Μέχρι τότε όμως έχουμε πολύ καιρό και τα θαύματα έχω ξεχάσει πόσο διαρκούν.

ΥΓ.Η Μ3 είναι στι λίστα της WADA από το 2005.Τί ρόλο έπαιξε τελικά το αντι-ντόπινγκ εργαστήριο του ΟΑΚΑ?

ΥΓ2.Διαβάστε οπωσδήποτε σαφώς ανώτερη ανάλυση των γεγονότων από τον Συνέλληνα και εν Θολοκουλτούτα αδερφό Zaphod.

δισκλέημερ:O τίτλος φυσικά και δεν είναι δική μου πατέντα από ότι είδα στη συνέχεια μιας και μου θύμιζε κάτι.