Η καταστροφική δύναμη της ηλιθιότητας

κάνε με αριστερό κλικ

Βάσει διαφόρων ερεθισμάτων θα κάνω μια απόπειρα να μεταφράσω τους 5 βασικούς νόμους της ανθρώπινης ηλιθιότητας-βλακείας, όπως δημοσιεύτηκαν το 88 από το συγχωρεμένο πλέον καθηγητή Carlo Cipolla του πανεπιστημίου του Berkeley. Αποτελούν τεκμήριο ότι ακόμα και αυτή η μυστηριακή συμπεριφορά μπορεί να προσεγγιστεί και αναλυθεί με το δέοντα επιστημονικό και αντικειμενικό τρόπο.

1^ος Νόμος

Πάντα και αναπόφευκτα όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που βρίσκονται στο περιβάλλον.

Η Φύση έχει προνοήσει ώστε η συχνότητα της ηλιθιότητας-βλακείας να ισούται με την πιθανότητα εμφάνισής της ανεξάρτητα από το μέγεθος πληθυσμιακών ομάδων. Κατά τον τρόπο αυτό το ίδιο ποσοστό ηλιθίων (å) θα προκύψει είτε σε μικρές ή μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Το γεγονός αυτό οδηγεί στα εξής συμπεράσματα: 1.Άτομα τα οποία είχαν χαρακτηρισθεί ως λογικά και ευφυή αποδεικνύονται ως ανεπανόρθωτα ηλίθια. 2.Μέρα με τη μέρα, με ακατάπαυστη μονοτονία και προβλεψιμότητα κάποιος παρενοχλείται στις δραστηριότητές του από ηλίθια άτομα τα οποία εμφανίζονται ξαφνικά και απρόσμενα στα πιο ασύνηθη μέρη και τις πιο απίθανες στιγμές.

2^ος Νόμος

Η εκπαίδευση και κατάρτιση δεν έχουν καμία συσχέτιση με την πιθανότητα εμφάνισης ηλιθιότητας-βλακείας μετά από μελέτες σε πανεπιστήμια και κολλέγια, άσημα είτε παγκόσμιας εμβέλειας. Στον ανομοιογενές πληθυσμό των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, που απαρτίζεται από καθηγητές, φοιτητές, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, ο δείκτης å αποδείχθηκε να είναι υψηλός σε σύγκριση με το προβλεπόμενο (1^ος νόμος) και ήταν ανεξάρτητος από οικονομική κατάσταση, μόρφωση, κοινωνικό επίπεδο κτλ.

Οπότε είτε αναφερόμαστε σε κατόχους βραβείων Nobel ή σε ιθαγενείς της Πολυνησίας το ποσοστό ηλιθιότητας παραμένει ίδιο και βάσει του πρώτου νόμου είναι πιο υψηλό από το αναμενόμενο.

3^ος Νόμος

Ο τρίτος Νόμος θεωρεί ότι τα ανθρώπινα όντα κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες : τους αβοήθητους, τους ευφυείς, τους απατεώνες και τους ηλίθιους. Εάν ο Γιώργος λάβει μια απόφαση η οποία καταλήγει στο να του προκαλέσει μια απώλεια ενώ ταυτόχρονα αυτή η απόφαση αποφέρει κέρδος στο Δημήτρη, τότε ο Γιώργος είναι αβοήθητος. Εάν ο Γιώργος αναλόγως λάβει μια απόφαση η οποία αποφέρει ταυτόχρονα κέρδος στον εαυτό του και το Δημήτρη, τότε ο πρώτος είναι ευφυής. Εάν η απόφαση του Γιώργου του αποφέρει κέρδος με αποτέλεσμα την πρόκληση απώλειας στο Δημήτρη, τότε ο Γιώργος είναι απατεώνας. Τέλος, βάσει του τρίτου νόμου ένα ηλίθιο άτομο θα προκαλέσει απώλειες σε κάποιο άλλο άτομο ή σύνολο ατόμων ενώ παράλληλα η πράξη αυτή δεν αποφέρει κάποιο κέρδος στο ίδιο ή ενδεχομένως προκαλεί και απώλειες στο ίδιο.

Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να καταλάβει και ερμηνεύσει αυτού του είδους τη συμπεριφορά.Στην ουσία δεν υπάρχει καμία εξήγηση ή μάλλον πιο σωστά μόνο μία: To άτομο αυτό είναι ηλίθιο.

4^ος Νόμος

Συνήθως τα αβοήθητα άτομα (βλέπε παραπάνω) δεν μπορούν να κατανοήσουν το πόσο επικίνδυνα είναι τα ηλίθια άτομα και αυτή τους η αδυναμία εκφράζει επιπροσθέτως το πόσο αβοήθητοι είναι. Από την άλλη πλευρά όμως ακόμα και τα ευφυή άτομα και οι απατεώνες δεν μπορούν να αντιληφθούν τη ζημιογόνο δράση της ηλιθιότητας- βλακείας. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να ερμηνευθεί ικανοποιητικά και μπορεί μόνο να παρουσιασθεί το στοιχείο ότι τα ευφυή άτομα και οι απατεώνες, μόλις συναντούν ηλίθια άτομα τείνουν να εκδηλώνουν ανωτερότητα και περιφρόνηση απέναντι στα δεύτερα άτομα. Η σωστή δράση θα ήταν η απευθείας έκκριση αδρεναλίνης και η αμυντική στάση για απόκρουση των ζημιογόνων επιδράσεων καθώς οι ενέργειες των ηλιθίων είναι απρόβλεπτες και στατιστικά τουλάχιστον καταλήγουν στην καταστροφή των άλλων κατηγοριών.
Τα παραπάνω συνοψίζονται στη φράση: Mη ηλίθια άτομα πάντα υποτιμούν τη ζημιογόνο και καταστροφική δράση-δύναμη των ηλιθίων. Συγκεκριμένα μη ηλίθια άτομα συνεχώς ξεχνούν ότι σε όλες τις περιπτώσεις και υπο οποιεσδήποτε συνθήκες η συναναστροφή ή/και συνεργασία με ηλίθια άτομα πάντα καταλήγει στο να είναι ένα τεράστιο σφάλμα.

5^οςΝόμος

Αντι να προσεγγίσουμε την ευημερία του ατόμου ας θεωρήσουμε την ευημερία της κοινωνίας, ως το αλγεβρικό άθροισμα της ευημερίας των ατομικών καταστάσεων. Βάσει του πέμπτου νόμου λοιπόν το ηλίθιο άτομο είναι η πιο επικίνδυνη και καταστροφική κατηγορία ατόμου υπερβαίνοντας και αυτή του απατεώνα.

Το αποτέλεσμα της δράσης ενός απατεώνα είναι η μεταφορά κέρδους και/ή ευημερίας καθώς το αποτέλεσμα των πράξεών του είναι ένα συν στην προσωπική του ευημερία και ένα μείον στην αντίστοιχη κάποιου άλλου ατόμου. Αυτά τα δύο αυτά ποσά είναι ίσα, οδηγώντας σε ισοζύγιο. Όταν όμως ενεργοποιούνται τα ηλίθια άτομα τότε η ευημερία άλλων ατόμων ζημιώνεται δίχως να αποφέρει στους πρώτους κάποιο κέρδος, οδηγώντας στην παρακμή της κοινωνίας.
Θα ήταν λάθος να θεωρήσει κάποιος ότι σε δύο σύνολα, διαφορετικού ρυθμού ανάπτυξης, το ποσοστό ηλιθιότητας-βλακείας είναι διαφορετικό. Βάσει του δευτέρου νόμου η σταθερά å, που απεικονίζει το ποσοστό ηλιθίων, είναι ανεξάρτητη από το χρόνο, το χώρο, τη φυλή, την κοινωνική τάξη ή άλλες κοινωνικοοικονομικές μεταβλητές. Η διαφορά μεταξύ των δύο συνόλων (ακμάζων-παρακμάζων σύνολο) είναι ότι σε ένα διεφθαρμένο και υπανάπτυκτο σύνολο, ο μικρός αριθμός ευφυών ατόμων και ο αυξανόμενος αριθμός αβοήθητων δεν μπορεί να συγκρατήσει την αρνητική επίδραση των πράξεων των ηλιθίων, οι οποίοι δραστηριοποιούνται συνεχώς, πολλαπλασιάζοντας το βαθμό επίδρασής τους. Αυτό το σύνολο είναι σίγουρο ότι βαδίζει προς την καταστροφή.