Είμαστε Μπουρδέλο(?)

Σήμερα η δασκάλα μου έβαλε να γράψω έκθεση με Θέμα «Γιατί είμαστε Μπουρδέλο».Προσπάθησαν λοιπόν με το ταπεινό μυαλό μου και τα ερεθίσματα ενός μικρού παιδιού να γράψω γρήγορα ότι θα μου ερχόνταν απευθείας στο μυαλό.

1. Όλοι βρίζουν το δημόσιο αλλά κρυφός πόθος των περισσοτέρων είναι μια θεσούλα αργόμισθου, πίσω από ένα γραφείο.Ανεργία ρε αδερφέ και αβεβαιότητα.Τί να κάνουμε?
2. Έχουμε επιλεκτική μνήμη. Ότι θυμόμαστε χαιρόμαστε και ότι μας καίει το αφήνουμε να το μαζέψει η λήθη.
3. Ζητάμε μανιωδώς αξιοκρατία και ισονομία αλλά θα χαρούμε αν ο γνωστός του γνωστού βάλει το χεράκι του και ψηθεί το ρουσφέτι για συμφέρον μας.
4. Σιχαινόμαστε τους δημοσιογράφους και τα εκδοτικά καρτέλ αλλά είμαστε οι καλύτεροι πελάτες τους. Ευλόγησον Κύριε τα ντι βι ντι ετούτα.
5. Προτείνουμε λύσεις από τον καναπέ βάσει επιχειρημάτων του τύπου «ένας φίλος μου είπε», «άκουσα κάπου στην τηλεόραση» και «μου το μαρτύρησε η Παναγία στον ύπνο μου». Ο καθένας είναι έτοιμος να λάβει θέση συμβούλου του πρωθυπουργού σε θέματα Παιδείας, Άμυνας, εξωτερικής πολιτικής, επιστημονικών ζητημάτων όλα μαζί και είναι σίγουρος ότι θα κάνει και καλά τη δουλειά του.
6. Επιμένουμε ότι μόνο εμείς κατέχουμε την αλήθεια ενώ οι υπόλοιποι μιαροί απλά δεν ξέρουν."Θα μου πει αυτός εμένα?""Ξέρεις ποιός είμαι εγώ?"
7. Μας αρέσει να πλουτίζουμε εύκολα και ονειρευόμαστε βίλες με πισίνες, δίμετρες ξανθιές και πολυτελή αυτοκίνητα για να κάνουμε τη βόλτα μας στην πλατεία του χωριού. Βάλαμε μυαλό με το χρηματιστήριο?
8. Το αγαπημένο μας ιστορικό βιβλίο είναι το κόμικ του Φρανκμίλλερ με τους 300 του Λιονάϊντας. Ας τα βλέπουν αυτά οι παλιότουρκοι να ξέρουν με τι μποντυμπιλντεράδες έχουν να τα βάλουν.
9. Δηλώνουμε φιλόξενοι και δεν ξεχνάμε ότι κάποτε είμασταν κι εμείς μετανάστες από την Αυστραλία εως τη Γερμανία και τον Καναδά. Αυτό δεν έχει σχέση με τους βρωμερούς αλβανούς και πακιστανούς που έρχονται στη χώρα μας και θέλουν να μας κλέψουν, να μας βιάσουν και να μας πάρουν τις δουλειές μας.Υποσυνείδητα οι περισσότεροι χαίρονται όταν οι «λάθρο»-μετανάστες ανατινάζονται σε ναρκοπέδια στον Εβρο ή βουλιάζουν σε σαπιοκάϊκα στο Αιγαίο.
10. Κλαιγόμαστε και γκρινιάζουμε όταν μας βρει η συμφορά αλλά ποτέ δεν κάνουμε κάτι για να την αποτρέψουμε. Ίσως σαν λαός να είμαστε κατά βάθος μαζοχιστές. Εκστασιαζόμαστε με εικόνες καταστροφής από το δέος και την αίσθηση του πόσο αβοήθητοι είμαστε. Όταν βλέπουμε το σπίτι του γείτονα να καίγεται, ξέρουμε ότι ο κίνδυνος είναι μακρυά και δημιουργούμε στον εαυτό μας μια νωθρή αίσθηση ασφάλειας που οδηγεί στην απραξία. Αλλά δεν ακούμε για ποιόν πραγματικά χτυπά η καμπάνα.
11. Πιστεύουμε ότι η μοιρολατρία,η Πίστης και οι Ελ από το Σείριο θα μας σώσουν σαν άτομα, κοινωνία, έθνος ξεχνώντας ότι βάζουμε το λιθαράκι κάθε φορά για να αποκαλούμαστε τριτοκοσμικοί."Με πονάει το κεφάλι...Μάλλον μάτι θα είναι".
12. Όταν κάτι δε λειτουργεί θα βάλουμε στόχο να το ξεφτιλίσουμε και να υπονομεύσουμε τη λειτουργία του.Στο τέλος το ίδιο ακριβώς που έχουμε κληθεί να υπηρετήσουμε και να προστατεύσουμε θα το έχουμε οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην αποδόμησή του.