Το κύτταρο αυτοκτόνησε

Aπόπτωση ή αλλιώς προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος.Μια από τις πιο μυστηριώδεις υποκυτταρικές λειτουργίες, που συμβαίνει ασταμάτητα από όταν γεννιέται κάποιος μέχρι να συνεισφέρει τα δομικά συστατικά του οργανισμού του στον κύκλο του αζώτου και του άνθρακα. Όσο και αν έχουν γίνει σημαντικά βήματα τα τελευταία 30 χρόνια για να ερμηνευθεί αυτό το φαινόμενο παρόλα αυτά οι νέες πληροφορίες που προκύπτουν συνεχώς δίνουν τροφή για νέες θεωρίες και περισσότερα μπερδέματα.

Ένα σήμα, μια αλληλεπίδραση εντός ή εκτός του κυττάρου αρκεί για να διαταχθεί να αυτοκτονήσει χαρίζοντας το πελονέκτημα στο κύτταρο, τον ιστό, τον οργανισμό να απαλλαγεί από την παρουσία του αθόρυβα.Και είναι όντως αθόρυβος ο τρόπος αυτός καθώς σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να ενεργοποιηθεί ο πορτιέρης και να φέρει μαζί του το βαρύ πυροβολικό, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα μαζί με την πληθώρα εξειδικευμένων και μη κυττάρων και να προκαλέσουν φλεγμονές παντού, ένα κανονικό πεδίο μάχης με πολλούς άμαχους συχνά να συγκαταλέγονται στα θύματα.

Φανταστείτε κάθε μέρα που χιλιάδες κύτταρα του δέρματος "πεθαίνουν" να έπρεπε να πέρνετε απεριόριστες ποσότητες ανοσοκατασταλτικών και αντιβιοτικών για να αντιμετωπίσετε την επίθεση των ανοσοκυττάρων ενάντια στον ίδιο τον οργανισμό σας.Ευτυχώς εξελικτικά τα εγωιστικά γονίδια κατά Dawkins, φρόντισαν οι φορείς τους τα κύτταρα να είναι αξιόπιστα καράβια για το ταξίδι στην αιωνιότητα από τη μια γενεά στην άλλη, χωρίς να φοβούνται ότι το καράβι θα βουλιάξει επειδή κάποιος άνοιξε την τάπα στο αμπάρι.

Η απόπτωση είναι μια κατά τα άλλα σκληρή και "απάνθρωπη"(ας μου επιτραπεί ο όρος) διαδικασία, που απαιτεί πολλές θυσίες οι οποίες όμως πρέπει και θα γίνουν για να προσφερθεί η ισορροπία. Στα "χέρια" άλλων παραγόντων ο αλτρουϊσμός των κυττάρων μέσω της απόπτωσης μπορεί να ενεργοποιηθεί χωρίς λόγο και να στραφεί ενάντια στη φύση του αποδομώντας και αποδιοργανώνοντας.Αλλά και σε αυτή την περίπτωση ο κύκλος θα έχει συμπληρωθεί και το σύστημα θα ισορροπήσει παρ΄όλες τις αρνητικές επιδράσεις.Η έννοια του αρνητικού και του θετικού, του καλού και του κακού είναι καθαρά ανθρώπινες εφευρέσεις και ανθρωποκεντρικές θεωρήσεις που δεν μπορούν να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν τις αντιδράσεις και τα αποτελέσματα των δομικών λίθων της ζωής και του περιβάλλοντος.

Αυτό το ελαφρώς εξειδικευμένο ποστ μου είχε μπεί στο μυαλό όλη μέρα και απλά, δίχως σκοπό και αιτία ήθελα να το αποτυπώσω για να το θυμάμαι κυρίως εγώ. Προσπάθησα να το παρουσιάσω όσο πιο απλά και βασικά γίνεται δίχως να προεκτείνομαι σε λεπτομέρειες, που ιντριγκάρουν και κλέβουν τον ύπνο μερικών ανθρώπων σε συνέδρια, εργαστήρια και αίθουσες διδασκαλίας. Μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν σε ένα άγνωστο οπτικά περιβάλλον με διαστάσεις μερικές δεκάδες εκατομμυριοστά του μέτρου αλλά η γνώση που μας προσφέρουν μας οπλίζει με εφόδια για να καταλάβουμε το γιατί, το πώς και το πότε. Ίσως να μας κάνουν και καλύτερους δεν ξέρω.

Θέλω να το αφιερώσω σε όλους όσους κοιτάνε προς τα μέσα για να ερμηνεύσουν την ίδια τη ζωή, σε όλους τους συναδέλφους και κυρίως στον έρωτά μου τη βιολόγαινα, που προσπαθεί να βάλει μυαλό σε αιμοπετάλια, στις φίλες μου (ξέρετε ποιες είστε) που συνεχίζουν επιστημονικά στην Αγγλία και την Ελβετία και στους υπόλοιπους αγαπημένους μου που έμειναν στην Ελλάδα και παλεύουν με το τέρας στα εργαστήρια και πάνω από βιβλία πρωί, μεσημέρι, βράδυ, γιορτές και διακοπές.