Γυναικών τα δεινά

«γυνή μη ασκείτω λόγον˙ δεινόν γαρ» Πλατων

Εισαγωγικο σχολιο: Πριν συνεχισεις την αναγνωση ο γραφων σημειωνει οτι εχει σωας τας φρενας και οτι η παρουσα γνωμη δεν ειναι απολυτη θεση ή επιθεση προς το ομορφο φυλο.Οποιος δεν το καταλαβαινει αυτο να παει να γαμηθει. Δεν πηγαζει απο μονομερη και ακριτη σκεψη αλλα βασιζεται στην παρατηρηση και την αναλυση σημαντικου στατιστικου δειγματος.


Ξεκιναω χωρις να χρονοτριβω απο μια φραση του Πλατωνα που ακουσα τυχαια σημερα και πυροδοτησε αυτοματως πολλους συσχετισμους και εναν προβληματισμο που θα ηθελα να τον εκθεσω προς συζητηση. Ο κυριος Πλατωνας λοιπον, γυρω στα 2500 χρονακια πριν πεταξε την ατακα οτι δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο μια γυναικα να εξασκειται στον ρητορικο λογο.Σιγουρα υπο το πρισμα της τοτε κοινωνιας, οπου η γυναικα ειχε εντελως διαφορετικο ρολο και θεση μεσα σε αυτην δεν νοούταν να υπαρξει γηναικα ρητορας. Αντιθετως σημερα υπαρχουν πολλα παραδειγματα χειραφετημενων γυναικων που αποδεικνυουν την αξια τους σχεδον σε ολα τα επιπεδα και ορισμενες φορες καλυτερα απο τους ανδρες.Δηλαδη το κριτηριο συγκρισης σε οποιοδηποτε χωρο θελω να ελπιζω οτι δεν αφορα τα δυο φυλα αλλα μονο τις ικανοτητες και την προσωπικοτητα του καθενος ανεξαρτητως απο το αν ειναι γυναικα η ανδρας.
Χωρις να θελω να φανω φαλλοκρατης ή μισογυνης (αν και λιγο πολλοι ολοι μας ειμαστε ή εχουμε υπαρξει) θα προσπαθησω να επεκτεινω αυτη τη θεση του Πλατωνα ταπεινα και με σεμνοτητα, προσθετοντας οτι η γυναικεια φυση σε συνδυασμο με τη χρηση του προφορικου λογου παρουσιαζει καποια αξιοπροσεκτα χαρακτηριστικα.Το κυριοτερο στοιχειο αποτελει η γυναικεια φλυαρια, λεξη η οποια στο περας των αιωνων εχει εντυπωθει στη γενετικη μνημη ολων μας οτι ακολουθειται απο τη λεξη γυναικα.Ειναι απιστευτο και αξιοπροσεκτο το κατα ποσο μπορουν ορισμενες γυναικες (το ολες ειναι λεξη απολυτη και δεν μου αρεσει) να εκμηδενισουν με ισοπεδωτικο τροπο την αρχαια ρηση των προγονων και απογονων του Κινγκ Ληοναϊντας <Το λακωνιζειν εστι φιλοσοφειν>.
Δεν εννοω φυσικα να ζητουν και γραπτη αδεια να μιλησουν αλλα πραγματικα προκαλει εντυπωση και πρεπει να κληθουν επιστημονες να μελετησουν το κατα ποσο οι μυες της γναθου αντεχουν την υπερπροσπαθεια απο την αεναη, αδιακοπη, λεκτικη υστερια.Οι λεξεις ανακατευονται μαζι με νευρικες κινησεις των χεριων σαν να κρατουν φουγκα στη συμφωνικη του Βερολινου και τα ματια περιστρεφονται σε τροχια 360 μοιρων σαν σε ιερη εκσταση, παντα ομως καρφωνοντας τον συνομιλητη ωστε να καταλαβει τη ματαιοτητα να μιλησει κι αυτος.Ο διαλογος γινεται μονολογος και η αβροτητα των λεξεων ακολουθει μια τρελη τροχια προς το πουθενα χωρις καποιο λογικο συμπερασμα.
Ο στοχος απο την υπερφλυαρη στρατολογηση μη κατανοητων προτασεων ειναι διπλος. Αποτελει κοινο κωδικα κοινωνικης επαφης μεταξυ μελων του ιδιου συνολου-αποικιας και ισως θα μπορουσε κανεις να το παρομοιασει με μασωνικη χειραψια αναγνωρισης ή κατι τετοιο.Ο αλλος σκοπος της γυναικειας φλυαριας αποσκοπει στο να καλυψει την παντελη ελλειψη λογικων συνειρμων και απλων και κατανοητων συσχετισμων κατα τη διαρκεια μιας συζητησης, ωστε ο μπερδεμενος συνομιλητης (γυναικα που δεν ανηκει στο συνολο ή αντρας) να νοιωσει πνευματικη κατωτεροτητα απο την απαραμιλλη (σικ) λεκτικη ευχερεια ή να μην μπορει να ανταποδωσει σε περιπτωση διαφωνιας.Η φλυαρια αλλωστε αποτελει βασικο οργανο αποκρυψης της ελλειψης μιας λογικα δομημενης αποψης και αποφυγης καταστασεων που θα μπορουσαν να οδηγησουν μια φλυαρη γυναικα να ομολογησει οτι δεν γνωριζει, εχει αδικο, λεει μαλακιες, ειναι χαζη κτλ.
Κλεινοντας οπως αρχισα προσθετω κατι απο τον Shakespeare :
"You shall never take her without her answer, unless you take her without her tongue."